ความรัก

ความรักความอาลัยเป็นสาเหตุแห่งทุกข์

เพราะฉะนั้นคนมีรักมากเท่าใด ก็มีทุกข์มากเท่านั้น

มีรักหนึ่งมีทุกข์หนึ่ง มีรักสิบมีทุกข์สิบ

มีรักร้อยมีทุกข์ร้อย

ความทุกข์ย่อมเพิ่มขึ้นตามปริมาณแห่งความรัก

เหมือนความร้อนที่เกิดแต่ไฟ

ย่อมเพิ่มขึ้นตามจำนวนเชื้อที่เพิ่มขึ้น

ความพลาดหวังในรักไม่ได้หมายถึงความสิ้นสุดของทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิต

มีเพียงบางอย่างที่หลุดมือคุณไป แต่ยังมีสิ่งที่ทรงคุณค่าอีกมากมายที่อยู่กับคุณ

ขณะเดียวกันการที่คุณถูกปฏิเสธความรักไม่ได้หมายความว่าตัวคุณไร้คุณค่า

ยังมีคนอีกมากมายที่รักคุณ เช่น พ่อแม่ ญาติพี่น้อง มิตรสหาย

หรือใครบางคนที่มีใจให้คุณ อย่าให้ใครคนเดียวมาตัดสินคุณค่าของตัวคุณ

หรือกุมชะตาชีวิตของคุณไว้

เมื่อชีวิตมาถึงจุดนี้แล้ว ไม่มีอะไรดีกว่าการเริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้ง

คุณควรมองไปข้างหน้ายิ่งกว่าอาวรณ์ถึงอดีตอันหวานชื่น

หรือติดตรึงอยู๋กับวันวานอันเจ็บปวด อดีตคือสิ่งที่ผ่านไปแล้ว

อย่างไม่มีวันกลับคืน จึงเปล่าประโยชน์ที่จะคิดถึง ตรงกันข้าม

การคิดถึงมันมีแต่จะทำให้คุณทุกข์มากขึ้น ยิ่งเป็นอดีตที่เจ็บปวด

การคิดถึงมันก็ไม่ต่างจากการเอามีดกรีดลงไปกลางใจคุณซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เขาอาจนอกใจคุณ ไม่ซื่อตรงต่อคุณ จนต้องแยกทางจากกัน

แต่มาถึงวันนี้แล้วเขาไม่มีทางทำให้คุณทุกข์ได้เลยหากคุณไม่แบกเขาเอาไว้ในใจ

หรือเฝ้านึกถึงการกระทำของเขาในอดีต สุขหรือทุกข์อยู่ที่ใจคุณว่าจะปล่อยวาง

เขาไปจากใจหรือไม่ เขาไม่สามารถบังคับใจคุณไห้ทุกข์ได้เลย

อย่าปล่อยให้ความโกรธเกลียดเผาลนจิตใจของคุณ เขาไปไกลจากชีวิตคุณแล้ว

แต่ไฟแห่งความโกรธเกลียดที่คุคั่งอยู่ในใจคุณต่างหากที่กำลังทำร้ายคุณอยู่

ดับไฟกลางใจคุณด้วยการให้อภัยเป็นดีที่สุด

ถ้าคุณรู้สึกผิดกับตัวเอง ควรให้อภัยตัวเองบ้าง ไม่ควรโทษตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า

หากที่แล้วมาคุณผิดพลาดไปจริงๆก็ควรถือเป็นบทเรียนเพื่อการปรับปรุงแก้ไข

ตนเอง อย่าล่ามตัวเองไว้กับอดีตที่ผิดพลาด เพราะอนาคตที่สดใสยังรอคุณอยู่

ค่ำคืนไม่เคยเป็นนิรันดร์ ไม่ช้าไม่นาน แสงเงินแสงทองก็จะปรากฎ

ขึ้นกับชีวิตของคุณ

เข็มทิศหัวใจ

คำพูด การกระทำ เหตุการณ์ที่เราไม่ชอบใจ

อาจจะจบลงไปตั้งนานแล้ว

แต่ตัวเรานี่แหละที่หยิบคำพูด การกระทำ เหตุการณ์นั้นๆ

มาเปิดดู เปิดฟัง ในหัวเราซ้ำแล้วซ้ำอีก

เหมือนกับคนอื่นเขาแทงเราได้แค่เพียงครั้งเดียว

แต่ตัวเรานี่แหละที่หยิบมีดด้ามนั้น

มาแทงตัวเองไม่ยอมจบไม่ยอมวาง

ถ้าเราเฝ้าสังเกตจิตใจตัวเอง เราจะรู้ทัน ทันทีที่ใจหยิบมีด

หยิบความคิดมาทิ่มแทงตัวเอง

เรากำลังแทงตัวเองอยู่หรือเปล่า

ถึงเวลาวางมีดลงหรือยัง

Cr.ฐิตินาถ ณ พัทลุง