บาดแผลจากลูกโป่ง🎈
เราเคยอ่านเรื่องเล่าดีดีเรื่องหนึ่งเป็นเรื่องราวปลอบใจสำหรับคนอกหัก เรื่องนั้นมีชื่อว่า..
"ทฤษฎีลูกโป่ง"
เรื่องมันมีอยู่ว่าหมีตัวหนึ่งมีลูกโป่งเป็นสิ่งสวยงามในชีวิต ไม่ว่ามันจะรู้สึกเศร้า เสียใจ หรือรู้สึกไม่ดี มันก็จะมีลูกโป่งที่คอยอยู่เป็นเพื่อนและทำให้มันมีความสุข แต่อยู่มาวันนึงมีลมแรงมากพัดผ่านมาลูกโป่งกำลังจะหลุดมือไป หมีก็พยายามคว้าพยายามยื้อไว้เพื่อไม่ให้ลูกโป่งหลุดมือจนมือมันเลือดออก ธรรมชาติของลูกโป่งคือ ยังไงมันก็ต้องลอย ยิ่งลมแรงลูกโป่งยิ่งปลิวไปตามลม แต่หมีก็ยังดึงลูกโป่งไว้อยู่เหมือนเดิม ยิ่งหมีพยายามยื้อลูกโป่งไว้เท่าไหร่เส้นด้ายก็ยิ่งบาดมือลึกเข้าไปเท่านั้น
'' แผลยิ่งลึก ยิ่งหายช้า และยิ่งหายยากขึ้น ''
ก็เปรียบเหมือนคนเราที่เอาคนคนหนึ่งเข้ามาในชีวิต เมื่อเวลาเค้าจะจากเราไปเราก็ไม่ยอมปล่อยให้เค้าไป ยังเก็บเค้าไว้ในใจ ยังคิดถึง ยังมองหา เมื่อเค้าเจอสิ่งที่ดีกว่าถูกใจกว่าเค้าก็ต้องไปเป็นเรื่องธรรมดา แค่มือเปล่าๆของเราคงไม่พอที่จะฉุดรั้งเค้าไว้ ลูกโป่งเราหาซื้อใหม่เมื่อไหร่ก็ได้ แต่มือของเราที่เป็นแผลล่ะ มันอาจจะไม่มีโอกาสถือลูกโป่งลูกใหม่เลยก็ได้นะ มันคุ้มจริงๆหรอที่เราจะปล่อยให้มือของเราเป็นแผลลึกขึ้นทุกวัน ไม่ว่ายังไงวันนึงลูกโป่งก็ต้องลอยไป เหลือแต่เราที่ต้องดูแลรักษาแผลตัวเองและมันคงใช้เวลานานมากที่จะทำให้มือของเราสามารถถือลูกโป่งลูกใหม่ได้
สำหรับเรา เราใช้เวลารักษาแผลที่มือเรามานานพอสมควรแล้ว แต่เรากลับยังรู้สึกว่า ไม่ว่าจะทำยังไงมือของเราก็ยังไม่พร้อมจะถือลูกโป่งลูกใหม่ อาจเป็นเพราะเรายังคงมองหาลูกโป่งลูกเดิมอยู่ หรือเป็นเพราะแผลมันยังไม่หายดีจนเราไม่กล้าที่จะหาลูกโป่งลูกใหม่กันแน่ .
ทฤษฎีลูกโป่ง http://m.pantip.com/topic/34223898
cr.nynx Loser
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น